Η Ελληνική Σπηλαιολογική Εταιρεία (ΕΣΕ) έκοψε την πίτα της στο πλήρως ανακαινισθέν από την Εφορεία Παλαιοανθρωπολογίας – Σπηλαιολογίας Νοτίου Ελλάδος, σπήλαιο της Παιανίας την 31 Ιανουαρίου και ήταν θαυμάσια ευκαιρία να δούμε το μετά από χρόνια που ήταν κλειστό το ωραιότερο σπήλαιο της Αττικής και από τα ομορφότερα της χώρας μας. Προσωπικά ήταν η πρώτη φορά που το επισκέπτομαι και δεν περίμενα σε καμιά περίπτωση αυτό που θα έβλεπα.
Η τεχνητή είσοδος του σπηλαίου
Πραγματικό θαύμα της φύσης! Είναι καταστόλιστο από σταλαγμίτες και σταλακτίτες, τεράστιες κολώνες και με το λίγο φως να το κάνει ακόμα πιο εντυπωσιακό.
Λίγα λόγια για το σπήλαιο
Βρίσκεται στην ανατολική πλαγιά του Υμηττού, στο Δήμο Παιανίας, σε υψόμετρο 510 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Ανακαλύφθηκε το 1928 από κατοίκους της περιοχής όταν ένα νεαρό πρόβατο έπεσε σε μία τρύπα που υπήρχε στο έδαφος. Για καλή του τύχη, το ερίφιο έπεσε στα μαλακά και επέζησε! Έτσι λοιπόν, λίγη ώρα αργότερα ο βοσκός άκουσε το βέλασμα του και ανακάλυψε μία μικρή χαραμάδα στα πετρώματα του βουνού. Για να το πιάσει μάλιστα, ζήτησε τη βοήθεια ενός κατασκευαστή πηγαδιών, ο οποίος όταν μπήκε μέσα ένιωσε ένα ρεύμα αέρα να τον διαπερνά.
Πρώτος εξερευνητής του Σπηλαίου θεωρείται ο δημοσιογράφος Δ. Χατζόπουλος, ο οποίος, με τη βοήθεια των κατοίκων της περιοχής, πραγματοποίησε την πρώτη κάθοδο από την φυσική είσοδο του σπηλαίου, όπου προηγουμένως είχε πέσει ένα κατσίκι. Χαρτογραφήθηκε το 1954 από τον Γιάννη και την Άννα Πετροχείλου της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας. Η φυσική ομορφιά του σπηλαίου και η μικρή απόστασή του από την Αθήνα συντέλεσε στην τουριστική του αξιοποίηση κατά τη δεκαετία του ’60. Για το σκοπό αυτό κατασκευάσθηκε τεχνητή είσοδος με τη μορφή σήραγγας στη δυτική πλευρά του σπηλαίου και τουριστική διαδρομή μήκους 350 μ.
Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι πρόκειται για ένα σπήλαιο ηλικίας 2.000.000 ετών και λόγω της ανυπαρξίας άλλης εισόδου δεν είχε ποτέ πριν παρατηρηθεί από τον άνθρωπο! Δεν χρησιμοποιήθηκε δηλαδή ως κατοικία του πρωτόγονου ανθρώπου, όπως έχει συμβεί σε άλλα σπήλαια στα οποία βρέθηκαν οστά και ίχνη φωτιάς.
Δυστυχώς όμως λόγω του ακατάλληλου φωτισμού τα τοιχώματα του σπηλαίου μολύνθηκαν από άλγη κάτι που οδήγησε σε κλείσιμο του σπηλαίου. Ύστερα από πολλές προσπάθειες όπου βρέθηκαν τελικά τα χρήματα για την αποκατάσταση του και τις εργασίες που διήρκεσαν περίπου 5 χρόνια, το σπήλαιο δόθηκε και πάλι στο κοινό, για συλλόγους και σχολεία στην αρχή και μετά μέχρι το τέλος του 2016 για όλους.
Ηλίας Σιατούνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου