Σάββατο 21 Οκτωβρίου και με τους "Ταξιδευτές" εξορμήσαμε στην φύση και πήραμε κυριολεκτικά τα... βουνά. Και τι βουνό! Την μαγευτική Δίρφυ το ψηλότερο όρος της Ευβοίας που δεσπόζει επιβλητικό στο κεντρικό μέρος της νήσου. Λόγω του κωνικού σχήματος της και ειδικά όταν είναι χιονοσκέπαστη μοιάζει αρκετά με το διάσημο βουνό της Ιαπωνίας, το Φουτζιγιάμα.
To λεωφορείο μας άφησε 20 λεπτά περίπου από το καταφύγιο του ΕΟΣ Χαλκίδος, στο διάσελο που ενώνει το Ξηροβούνι με την Δίρφυ, απ'όπου ξεκινήσαμε την πεζοπορία μας. Εντυπωσιακή ήταν η ομίχλη που βρήκαμε η οποία μας έδωσε πολύ ωραίες εικόνες, σε συνδιασμό με το δάσος φυσικά.
Εδώ αντικρίζουμε την Δίρφυ. Ένα μέρος της δηλαδή από την νότιο πλευρά της και αυτό που θα ανέβουμε. Από αυτό το σημείο ως την κορυφή Δέλφη η υψομετρική διαφορά είναι περίπου 650 μέτρα.
Και ξεκινάμε για την κορυφή.
Η Δίρφη επειδή είναι εκτεθειμένη στους βορείους ανέμους και ειδικά σε αυτούς που κατέρχονται από τα Δαρδανέλια, η απότομη αλλαγή στο σκηνικό του καιρού είναι σύνηθες φαινόμενο. Σκεπάζεται από τα χιόνια πολλές φορές από τα μέσα του Φθινοπώρου και μπορεί να τα κρατήσει μέχρι και τον Ιούνιο. Γι'αυτό τους χειμερινούς μήνες είναι πολύ δύσκολη η ανάβαση. Μάλιστα θεωρείται το πιο δύσκολο βουνό, μετά τον Όλυμπο φυσικά. Δυστυχώς η απότομη αλλαγή του καιρού έχει σταθεί μοιραία για μερικούς ορειβάτες, όπως θα δείτε παρακάτω στην φωτογραφία που δείχνει ένα μνημείο στο οποίο άφησε την τελευταία του πνοή ένας άτυχος ορειβάτης.
Συνεχίζουμε.
Και φτάσαμε στην δίδυμη κορυφή της Δίρφης, την Δέλφη, που ορθώνεται στα 1.743μ. πάνω από τη θάλασσα.
Αυτό ήταν. Καθήσαμε και απολαύσαμε πάλι την θέα, όση σηλαδή μας επέτρεψε ο καιρός και τα σύννεφα τα οποία έχουν μια πολύ "ερωτική" σχέση με την κορυφή. Και ξεκινήσαμε την κατάβαση.
Μόλις κατεβήκαμε ρίξαμε και μια ματιά πάλι πίσω για να συνειδητοποιήσουμε τι ανεβήκαμε.
Πλέον πάλι στο διάσελο με την ομίχλη να παραμένει "σύντροφος" του βουνού.
Λίγα ακόμα λόγια για την Δίρφη. Το όρος δεσπόζει μεγαλοπρεπές στην κεντρική Εύβοια και είναι εκτεθειμένη στους βορείους ανέμους του Αιγαίου, όπως είπαμε. Αυτό την κάνει ασπίδα προστασίας για την Χαλκίδα, αλλά ακόμα και για την Αθήνα. Παρουσιάζει έντονο ανάγλυφο, με μεγάλα φαράγγια, ορμητικά ρέματα και δασωμένους λόφους τριγύρω. Στις απόκρημνες πλαγιές της, φιλοξενεί ένα πλούτο, από σπάνια ενδημικά φυτά και είναι ο τόπος αναπαραγωγής, πολλών σπάνιων αρπακτικών. Η ψηλότερη δίδυμη κορυφή της, η Δέλφη, ορθώνεται στα 1.743μ. πάνω από τη θάλασσα. Τον υπέροχο αυτό τόπο, με την μαγευτική θέα στο Αιγαίο Πέλαγος, το Βόρειο Ευβοϊκό κόλπο, τα βουνά της Εύβοιας και της Ρούμελης, επέλεξε για το ησυχαστήριο της, η Θεά Ήρα. Τα ευρήματα της αρχαιολογικής σκαπάνης, υποδεικνύουν την ύπαρξη ναού, αφιερωμένου στον ιερό γάμο της Διρφύας Ήρας και του Δία.
Κλείνω όπως έκλεινε και η ανακοίνωση των Ταξιδευτών για την εξόρμηση. "Με αυτή την “γαλήνια ησυχία”, σαν δώρο της Θεάς και με γεμάτες τις αισθήσεις μας, από τα αρώματα της φύσης και τα χρώματα του δάσους, επιστρέψαμε αναζωογονημένοι, πίσω στην Αθήνα".
Ηλίας Σιατούνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου