Εικόνες και βίντεο από την επίσκεψη μας το Σαββάτο της 11/4/2015
Μαζί με τον Αλέξανδρο Π. επισκεφτήκαμε το καταφύγιο που βρίσκεται στα σπλάγχνα του λόφου του Αρδηττού.
Η είσοδος γίνεται από ένα σημείο όπου κάπως και κάποιοι προφανώς κατάφεραν να σπάσουν το μπετόν.
Η "είσοδος" και ο Αλέξανδρος Π.
Και συνεχίζουμε προς το εσωτερικό του.
Η μια είσοδος όπως φαίνεται από το εσωτερικό
Mια από τις εισόδους όπως φαίνεται απ'έξω
Παρακάτω και μερικά βίντεο
Το καταφύγιο διαθέτει και μια μεγάλη κατακόρυφη οπή σαν πηγάδι και λειτουργούσε κάποτε σαν φωταγωγός καί όπου καταλήγει μια στοά στο εσωτερικό του. Αυτός ο φωταγωγός έχει καταρρεύσει και έχει γεμίσει μπάζα. Δυστυχώς οι φωτογραφίες από εκεί δεν βγήκαν καθόλου καλές και έτσι δεν θα μπορώ να τις βάλω.
Λίγα λόγια για το καταφύγιο:
Κατασκευάστηκε την εποχή του Μεταξά προκειμένου αυτή να χρησιμοποιηθεί ως στρατιωτική αποθήκη και καταφύγιο. Σύμφωνα με τον Κοσμά Τσολάκο, επί κατοχής, οι Γερμανοί χρησιμοποίησαν τη συγκεκριμένη στοά ως αποθήκη πυρομαχικών, ενώ κατά την αποχώρηση τους από την Αθήνα ανατίναξαν και κατέστρεψαν τμήμα αυτής μαζί με ποσότητες πυρομαχικών που δεν προλάβαιναν να μεταφέρουν μαζί τους. Αργότερα, επί βασιλιά Παύλου (ενθρονίστηκε το 1947), η στοά του Αρδηττού ανακατασκευάστηκε προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως βασιλικό καταφύγιο σε περίπτωση ανάγκης.
Οι επενδυμένες με σκυρόδεμα στοές του δεν ξεπερνούν σε ολικό μήκος τα 200 m, ενώ μία ακόμη σήραγγα (ξ) μήκους 100 m, με διατομή ύψους τεσσάρων έως πέντε μέτρων, παραμένει στην αρχική της μορφή, όπως σκάφτηκε στον φυσικό βράχο.
Όλες οι στοές, μαζί με τη μεγάλη αίθουσα του καταφυγίου, καλύπτουν μια περιορισμένη επιφάνεια της τάξης των 500 m2, και δεν συσχετίζονται με υπόγειες διόδους του αρχαίου Παναθηναϊκού Σταδίου, κάτι που μάλλον αναφέρεται σε σύγχυση που σχετίζεται με την αρχαία σήραγγα που ονομάσαμε «τρύπα της μοίρας». Επίσης, δεν συνδέονται με την υπόγεια στοά του Ιλισού, που διέρχεται μεν ακριβώς μπροστά από τον λόφο και σε πολύ μικρή απόσταση από τις στοές του καταφυγίου, αλλά σε διαφορετικό όμως ύψος (αρκετά χαμηλότερα).
Το καταφύγιο διαθέτει εκτός από δύο εισόδους, και το ανοιχτό φρέαρ εξαερισμού που βρίσκεται προς την πλευρά του Καλλιμάρμαρου και καταλήγει σε έναν μεγάλο σωρό με μπάζα. Είναι πιθανόν δε, κατά τη διάρκεια των πρώτων βομβαρδισμών της Αθήνας, τα αρχαιολογικά εκθέματα να κατέβηκαν από το στόμιό του στο εσωτερικό της στοάς, ώστε να προστατευτούν.
Η πρώτη είσοδος, που εξωτερικά είναι κλεισμένη με τοίχο, μπετόν και σίδερα, πιθανολογείται ότι κατά την αρχαιότητα ήταν λατρευτική σπηλιά (ιερό των νυμφών) και χρησιμοποιήθηκε για τη διάνοιξη του καταφυγίου. Με την κατασκευή του έργου, δημιουργήθηκε -κατά το σύνηθες- και η δεύτερη είσοδος κοντά στην πρώτη, στη θέση της οποίας σήμερα υπάρχει κλειδωμένη βαριά σιδερένια πόρτα που οδηγεί στο εσωτερικό. Η δε είσοδος της σπηλιάς έχει κλειστεί με τρόπο τέτοιο, ώστε να μείνει μόνο ένα μικρό άνοιγμα στο επάνω μέρος της, το οποίο προφυλάσσεται με ισχυρές σιδερένιες μπάρες οι οποίες όμως έχουν κοπεί, επιτρέποντας μεν την είσοδο, αλλά με μεγάλο κίνδυνο πτώσης και τραυματισμού.
Εδώ και η χαρτογράφηση
Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα στις ιστοσελίδες εδώ: www.iranon.gr και εδώ urbanspeleology.blogspot.gr όπου πήρα και τις πληροφορείες για το καταφύγιο του Αρδηττού.
Ηλίας Σιατούνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου